De bevalling kondigde zich spontaan aan dit keer, in de nacht van 25 op 26 mei. We waren rond het middaguur in het ziekenhuis in Ede, en de weeën liepen lekker door. Ontsluiting bleef echter uit. Hoewel de weeën pijnlijker werden, heb ik me er toch een weg in weten te vinden, door de technieken te gebruiken. Ik heb de rust weten te bewaren, Jeroen heeft me daarin ook goed geholpen, net als de verpleegkundige. Om 18.00 uur heeft de verloskundige mijn vliezen gebroken, maar dit deed niets voor de ontsluiting. Deze bleef 3 cm. Rond 22.00 uur heb ik een ruggenprik gekregen, ik was te moe om de weeën nog goed op te kunnen vangen. De hoop dat de ontspanning die het bracht ook mijn ontsluiting zou versnellen bleek vals. Ontspanning was er, dat wel.

Helaas bleven de weeën daarna ook uit. Omdat Mirre het ook wat moeilijk kreeg is zij op 27 mei 1.36 uur d.m.v. een keizersnede op de wereld gekomen.

Ondanks dat ik geen natuurlijke bevalling heb mogen beleven heb ik een beter gevoel bij deze bevalling. Omdat ik een groot stuk toch zelf heb gedaan, en er geen medicatie nodig was om alles op te wekken. Daar ben ik trots op. Het heeft niet zo mogen zijn, mijn ontsluiting gaat gewoon niet verder kennelijk

Namens Jeroen en mijzelf, bedankt voor de adviezen, tips en oefeningen die we hebben gehad. Het heeft mij enorm geholpen om deze bevalling tot iets moois te maken!

Vriendelijke groet,

Miranda & Jeroen